Rabu, 01 Februari 2012

Dongeng (Maung Leutik Cangkengna)

Gua punya dongeng nih mau baca ga ??
Tapi gua harap kalian ngerti yah hahaha
judulnya
Maung Leutik Cangkengna

ayoo deh yukk kita langsung aja baca 
 
Jaman baheula mah maung teh antara cangkeng jeung dadana teu sabaraha beda, ampir sarua bae gedena.
            Dina usum paceklik di hiji leuweung, sasatoan kungsi ngarandapan kakurangan kahakanan. Sagala bubuahan, beubeutian katut jujukutan oge garing. Sabab halodo danget.
            Hiji mangsa waktu maung keur ngalantung rek neangan kahakanan, kabeneran keur aya peucang keur ngahuleng jiga nu susah. Eta peucang teh kacida begangna, tinggal tulang jeung kulit. Sabab sarua hese nyiar kadaharan tea.
            Sabot peucang ngalamun, teu kanyahoan ti mana jolna,gaur teh aya sora maung gagauran tarik pisan. Atuh peucang kacida reuwaseunana. Sabab aya maung katuheunana, keur ngadodoho. Maung teh kacida lapeurnana. Bangun geus hayang ngahakan peucang.
            Peucang teh teu bisa kukumaha, sabab ceuk pamikirna lumpat ge taya hartina. Ahirna peucang sumerah diri ka Nu Kawasa. Manehna ngado’a sangkan disalametkeun tina bahaya nu keur ngancem ka dirina. Pok peucang teh ngomong, “Salira Maung ayeuna mah tong gagauran, nyingsieunkeun. Da puguh kuring mah kari ngerekeb. Tapi ceuk kuring mah leuwih hade nungguan kuring heula lintuh. Seubeuh ge moal.”
            Gaur maung teh ngagaur deui,bari nyarita ka peucang, “Hey Sakadang Peucang, aing teu ngarti, naon sababna maneh teu lumpat nyingkahan aing ?”
            Ceuk peucang bari lumengis, tuluy ngomong, “Kuring teu lumpat nyingkahan salira, sabab teu kuat lumpat. Kapan kuring teh keur dititah ku Raja di dieu nungguan beubeurna. Raja ayeuna keur usaha ka luar,nyiar pangabutuh keur urang sarerea.ku kituna kuring teu lumpat.sabab boga tanggung jawab kana pancen, nu keur ditibankeun ka kuring ’’
            Maung teu percaya, yen peucang dititah nungguan beubeur raja. Sabab kapan biasana oge nu dititah ngawal raja mah,sasatoan nu garalak. Tuluy maung nanya ka peucang, ‘‘Mana cikan beubeurna, kuring tempo!”
            Maung tuluy mamaksa ka peucang. Ahirna peucang nunjuk ka nu keur ngajepat di dinya. Maung ngadekeutan kana eta barang tea. Tuluy peucang ngomong ka maung, “Eh, salira teu kenging nyaketan eta beubeur. Komo bari jeung hoyong nganggo mah.” Maung ngajawab,”Ah, naha make teu meunang ? Pan kuring ge kaasup pangawal raja?”
            Ku lantaran maksa terus, ahirna peucang nyatujuan. Ngan aya saratna. Meunang eta beubeur dipake,tapi kuring kudu jauh heula ti dieu.maung nyatujuan. Barang peucang geus jauh, ngan rap we dipake eta beubeur teh. Na ari barang dipake, ..... gorowok teh maung ngagorowok. Nu disangka beubeur teh, singhoreng oray welang.oray teh ngabeulit cangkeng maung pageh pisan. Nepi ka manehna teu bisa ngeleupaskeun diri tina beulitan orang welang tea. Nepi ka cangkengna jadi ngaleutikan. Ti harita maung teh jadi leutik cangkengna. Da kapeureut ku beulitan oray welang tea.

Dongeng ini gua kutip dari :  Galura, Edisi III, Juli 2010, karya Nuryani 
Semoga bermanfaat
mungkin nanti gua ngasih translate nya hahhaha =D

Tidak ada komentar:

Posting Komentar